ظرفیت شبکۀ مخابراتی موجود به دلیل محدودیت سوییچ های PSTN به پایان رسیده است. مالکیت نرم افزارها در اختیار تولید کنندگان این سیستم ها است و درخواست برای هر نوع سرویس جدیدی با هزینه زیاد ارتقا نرم افزار و سخت افزار همراه خواهد بود. شبکه نسل آینده NGN با همگرایی خدمات صوتی و داده ای باعث دگرگونی شگرفی در شبکه ها شده است. مودم، فکس و تلفن همراه به وسیله دروازه هایی به شبکه IP متصل می شوند.
شبکه IP به سرعت در حال همه گیر شدن می باشد. هم ارزانتر و هم از سرویسهای قدیمی در کنار سرویس های جدید پشتیبانی می کند. بنابراین جاگزینی بخشی از شبکه PSTN با شبکه IP خصوصی و عمومی موجب ایجاد دروازه هایی برای مهیا کردن ارتباط صدا و فکس و داده بر روی شبکه IP شد. خیلی از بنگاه های اقتصادی شبکه خود را به فرم IP-PBX ارتقا دادند.
مسیر IP بایستی از کیفیت سرویس بالایی برخوردار باشد. تأخیر و تلف و Jitter در بسته موجب آموزش مجدد در مودم می شود. تأخیر باید کمتر از 150ms و تلف بسته کمتر از 1 درصد و Jitter کمتر از 100ms باشد.

از اگوست 2000 تلاش فراوانی جهت انتشار استاندارد مودم بر روی شبکه IP جهت حمل ترافیک مودم های باند صوتی سری V آغاز و در نهایت موجب انتشار استاندارد

خرید متن کامل این پایان نامه :

 ITU-T V.150.1 گردید. برخی از پروتکل ها مانند H.323 نیز برای تعامل با MOIP دستخوش تغییراتی شدند.

این پروتکل بر روی سخت افزار دروازه و در مرکز مخابرات قرار می گیرد و ارتباط دو مودم را برقرار می کند. این دو مودم هیچ احساسی از تغییر شرایط ارتباطی نسبت به حالت ابتدایی ارتباط از طریق خط تلفن نخواهند داشت.
این پروژه در واقع به پیاده سازی قسمتی از پروتکل V.150 خواهد پرداخت که ارتباط بین دروازه و شبکه تلفنی را بر قرار می کند. در آنسوی شبکه تلفنی، مودم استانداردی قرار دارد که درخواست تماس با یک مودم دیگر دارد. عملیاتی که در این دروازه صورت می گیرد باید به گونه ای باشد که هیچ کدام از دو مودم تصوری از تغییر شرایط نسبت به حالت استاندارد نداشته و ارتباط پایدار بین دو مودم تضمین شود.
در شکل 3 نمایی از دروازه که واسط بین PSTN و IP می باشد، آورده شده است.
در استاندارد MOIP دو گونه دروازه به نام های U-MR و V-MR معتبر است. در نوع U-MR باید مجموعه مشخصی از مدولاسیون های سری V توسط دروازه پشتیبانی شود. در V-MR مدولاسیون با مذاکره با مودم تعیین می شود. این پروتکل تصحیح خطا را نیز پشتیبانی می کند. ضمنا برای فشرده سازی نیز دارای سناریوهای MR1 تا MR4 می باشد. مثلا در MR1 عمل فشرده سازی تنها در مودم ها انجام می شود. در حالی که در MR4 عمل فشرده سازی در هر دو جهت توسط یک دروازه انجام می شود. در پروتکل V.150 سه حالت کاری صوتی و استفاده از کد کننده صوتی و حالت MR وجود دارد. گذر به این حالت ها توسط پروتکل SSE صورت می پذیرد.
در این پروژه بلوک هایی از پروتکل نظیر کاربرد MOIP و SPRT با کد C برنامه نویسی می شود. در قسمت SPRT نیز پیغام های کنترلی وجود دارد که برنامه تولید و آشکار سازی آنها نوشته شده است. در قسمت کاربردی پروتکل نیز روش تشخیص ارتباط و روش رسیدگی به سیگنال Break و مذاکرات فشرده سازی بررسی و برنامه مربوط به هر یک تهیه شده است.