در بین كلیه واحدهای صنعتی شاید بتوان گفت كه عملیات خشك كردن بیشترین كاربرد را داشته باشد؛ زیرا كه در اكثر مراحل تولید لااقل یک مرحله خشك كردن به چشم می خورد. اگر بخواهیم تعریف جامعی از خشك كردن داشته باشیم باید گفت خشك كردن گرفتن رطوبت مواد تا رسیدن به یک محصول جامد است كه به طرق مختلفی مانند حرارت دادن و تبخیر كردن آب درون مواد، كار مكانیكی یعنی فشرده كردن مواد و خارج كردن آب درون آن، جذب آب از درون مواد از طریق مواد شیمیایی جاذب الرطوبه، انجماد آب درون مواد و تصعید آن می تواند صورت گیرد كه مهمترین آنها تبخیر رطوبت از طریق حرارت دهی می باشد كه بیشتر مد نظر است. در این تحقیق نیز خشك كردن از طریق تبخیر صورت می گیرد و گاز داغ مورد استفاده در خشك كن هوا می باشد.
2-1- روش های خشك كردن
تعداد بسیار متنوع موادی كه لازم است خشك شوند از نظر خواص شیمیایی و فیزیكی با هم كاملاً متفاوتند و همچنین طرق مختلف حرارت دهی برای فرایند خشك كردن وجود دارد بنابراین بسیار مشكل است كه بتوان همه روش های ممكن برای خشك كردن را دسته بندی كرد. تعدادی از روش های معمول خشك كردن كه در صنایع به كار می رود را می توان به صورت زیر دسته بندی كرد:
1-2-1- خشك كردن از طریق جابه جایی

2-2-1- خشك كردن هدایتی

خرید متن کامل این پایان نامه :

در این روش، حرارت لازم به طریق هدایتی از یک سطح داغ سوزی، صفحه ای استوانه ای یا دیواره خشك كن تأمین می شود (شکل 2-1). در این روش خشك كردن مقدار انتقال حرارت به بدنه مواد، نه فقط به هدایت حرارتی سطح داغ بلكه همچنین به ضریب حرارت بین منبع گرم كننده و سطح داغ بستگی دارد.
منبع گرم كننده سطح داغ معمولاً بخار داغ، مایعات آلی، فلزات گداخته یا ذوب شده یا حاملهای دیگر انرژی اند كه ضریب انتقال حرارت بالایی دارند . از آنجایی كه همه حرارت لازم برای تبخیر رطوبت ماده از میان لایه های مواد عبور می كند، راندمان حرارتی این روش خشك كردن بیشتر از راندمان روش جابه جایی است زیرا در روش جابه جایی بیشتر حرارت عامل خشك كننده از بالای مواد به بیرون از خشك كن هدایت می شود.